O afundimento do Titanic foi un dos acontecementos que máis conmocionou á opinión pública da época, sendo tamén un dos feitos que máis documentación xerou, en forma de libros, fotografías, películas, documentais, etc.
O majestuoso barco foi botado o 31 de maio de 1911, iniciando o 10 de abril de 1912 a viaxe inaugural entre Southampton e Nova York.
Na metade de Atlántico, o radiotelegrafista do Titanic recibiu o aviso doutro barco, o California, advertindo da presenza de icebergs nas proximidades. Ás 11,40 da noite, o vigía de proa deu a voz de alarma ante a presenza dunha xigantesca masa de xeo. A pesar dos intentos por variar o rumbo, era xa demasiado tarde, pois o Titanic navegaba a unha velocidade de 22 nós e medio.
O contacto coa proa produciu unha brecha xigantesca, pero non a alarma entre a pasaxe, pois a confianza no barco era absoluta. Rapidamente alagáronse os cinco primeiros compartimentos, construídos cunha abertura no seu parte superior. A pesar de dispor de bombas capaces de achicar a auga, o mando do buque decidiu utilizar as reservas de enerxía para manter a iluminación e a radio, en espera de auxilio. Foi unha decisión fatal, pois a auga avanzaba rapidamente, facendo afundir 4 metros a proa do barco.
Namentres, a tripulación intentaba acondicionar á pasaxe nos botes salvavidas, só suficientes para a metade dos pasaxeiros. Ademais, o pánico provocou que non se ocupasen moitas das prazas previstas, permanecendo no barco 1.513 persoas unha vez que foron baixados todos os botes.
Ás dúas da madrugada, o Titanic partiuse en dous grandes anacos
O majestuoso barco foi botado o 31 de maio de 1911, iniciando o 10 de abril de 1912 a viaxe inaugural entre Southampton e Nova York.
Na metade de Atlántico, o radiotelegrafista do Titanic recibiu o aviso doutro barco, o California, advertindo da presenza de icebergs nas proximidades. Ás 11,40 da noite, o vigía de proa deu a voz de alarma ante a presenza dunha xigantesca masa de xeo. A pesar dos intentos por variar o rumbo, era xa demasiado tarde, pois o Titanic navegaba a unha velocidade de 22 nós e medio.
O contacto coa proa produciu unha brecha xigantesca, pero non a alarma entre a pasaxe, pois a confianza no barco era absoluta. Rapidamente alagáronse os cinco primeiros compartimentos, construídos cunha abertura no seu parte superior. A pesar de dispor de bombas capaces de achicar a auga, o mando do buque decidiu utilizar as reservas de enerxía para manter a iluminación e a radio, en espera de auxilio. Foi unha decisión fatal, pois a auga avanzaba rapidamente, facendo afundir 4 metros a proa do barco.
Namentres, a tripulación intentaba acondicionar á pasaxe nos botes salvavidas, só suficientes para a metade dos pasaxeiros. Ademais, o pánico provocou que non se ocupasen moitas das prazas previstas, permanecendo no barco 1.513 persoas unha vez que foron baixados todos os botes.
Ás dúas da madrugada, o Titanic partiuse en dous grandes anacos
No hay comentarios:
Publicar un comentario